Nazım HİKMET
Ünlü şairimiz Nazım 'da 1945 yılındaki nükleer bombaları ve 1954 yılındaki "imza" ları şiirinde bir araya getirir, "Kız Çocuğu"nu yazar. Bu "çocuklar " dünyanın çocukları, bu "teyze" bizim "teyze"mizdir; ''Kız Çocuğu Kapıları çalan benim, kapıları birer birer, Gözünüze görünemem, göze görünmez ölüler. Hiroşima'da öleli, oluyor bir on yıl kadar, Yedi yaşında bir kızım, büyümez ölü çocuklar. Saçlarım tutuştu önce, gözlerim yandı kavruldu. Bir avuç kül oluverdim, külüm "havaya savruldu" . Benim sizden kendim için, bir şey istediğim yok. Seker bile yiyemez ki, kâğıt gibi yanan çocuk. Çalıyorum kapınızı "teyze " , amca bir imza ver, "Çocuklar " öldürülmesin, şekerde yiyebilsinler...'' Bu yazı Hiroşima ve Nagazaki ‘’vahşetinin’’ 74. Yıl dönümü anısına kaleme alınmıştır. Dr. Murat ÇUBUKÇUEnola "Teyze "
Hiroşima’ya, 9 Ağustos 1945 tarihinde de Nagazaki'ye iki dev atom bombası atılır. Bu şehirler Japonya'nın sakin ve güzel şehirleridir. Bombaları Amerika Birleşik Devletleri atar. Bombaların isimlerini küçük "çocuk" ve şişman "çocuk" koymuşlardır. Arsızca ve yüzsüzce, çocukların masumiyetinin arkasına saklanırlar. Bomba üretim sürecinde İngiltere ve Kanada'da Amerika Birleşik Devletleri ile birliktedirler. Sonuç çok çok ağırdır. Bombanın atılma anında ve sonrasında her yaştan yüzbinlerce sivil Japon ölür.